Proposamen hau mamitzeko, gomendatzen den lankidetza-eredua onuragarria izango litzateke erakunde pribatu zein publikoentzat. Era berean, hackeatutako korporazioak bai legea betearazteko agentziei eta haien bezeroei jakinarazteko mekanismoak instituzionalizatzera behartuko lituzke. Biztanleriaren (modu orokorrean), udalen, poliziaren eta korporazioen (burtsan kotizatu ala ez) arteko gurutzatutako bektoreak.
Konplexutasun horrek mehatxuen eta helburu zaurgarrien aniztasuna islatzen du. Jakin badakigu gomendio hau ezartzea interesdun askorentzat kontrakoa dela, korporazioentzat (ez da harritzekoa) eta legea betearazteko (harrigarria dena) barne. Nolanahi ere, eszeptizismoz jaso zen lankidetza hori segurtasun kolektiboaren eredu gisa, autodefentsa legitimoaren osagai batekin konbinatuta (bi kasuetan nazioarteko zuzenbidetik eratorria).
Enpresen erresistentziak diru-sarreren balizko galeraren eta nahi gabeko beste ondorio batzuen inguruko kezkak islatu zituen, abantaila lehiakorren moduan. Bestalde, legearen betearazpena bi logika ezberdinetatik sortu zen: polizia federalek tokiko agenteekin lankidetzan aritzeko borondaterik ez izatea eta zibererasoei aurre egiteko baliabide falta.
Nola lortu eredu korporatiboa? Hainbat alternatiba eta aukera daude, kasu batzuetan borondatezko neurriak ordezkatzen dituztenak eta beste batzuetan lege-inposizioaren ondorio direnak.
Dudarik gabe, horrek nahi ez diren eta batzuetan justifikatu gabeko kostuak ezartzen ditu. Dena den, zibererasoek sortzen dituzten arrisku eta mehatxuek justifikatzen dute lankidetza betearazten duten mekanismoak bilatzea. Hau da, borondatezko lankidetza posible ez bada, eztabaida lankidetza derrigorrezkoa izatearen aukerara zabaldu beharko litzateke.

• Gobernu federalari praktika onen dokumentua aldian-aldian argitaratzeko eskatzen dio. Horrela, entitateek praktika onak erabili ahal izango dituzte beren ziber-azpiegiturak hobeto defendatzeko.
• Gobernu federalak baimentzen dituen zibermehatxuen adierazleen eta defentsa-neurrien erabilerak identifikatzen ditu, informazioa zabaltzea, gordetzea eta erabiltzea mugatuz.
• Baimena ematen die entitateei ziber-mehatxuen adierazleak eta defentsa-neurriak trukatzeko, euren artean eta Segurtasun Sailarekin, ondorioz legezko arriskuen aurka babesteko.
• Pertsonalki identifikatzeko informazioa (PII) babesten du, entitateei gobernu federalari transmititutako informaziotik PII guztiak kentzeko eskatuz. PII duen ziber-informazioa jasotzen duen agentzia federal orok PII babestu behar du baimenik gabeko erabilera edo dibulgaziotik. Estatu Batuetako fiskal nagusiak eta Segurtasun Saileko idazkariak baldintza hori betetzen laguntzeko jarraibideak emango dituzte.